Het wordt je als kind al aangeleerd, maar het blijft één van de moeilijkste dingen om te doen: jezelf in de ander verplaatsen. Hier nemen de acteurs dit wel heel letterlijk: zij wórden de ander.

---

De Warme Winkel neemt door middel van een vernuftig rollenspel onze fascinatie met identiteit onder de loep. Kan je iemands verhaal vertellen als je diens geschiedenis niet aan den lijve hebt ondervonden? Is dat super-empathisch of juist een gênante vorm van toe-eigening? Kan een acteur überhaupt nog iemand anders spelen of is toneelspelen een kunstvorm die tot het verleden behoort, zoals het fresco?