Het mysterieuze opus ultimum van de meest markante symfonicus van de vorige eeuw in een radicaal alternatieve versie

Voor zijn laatste symfonie maakte Sjostakovitsj een U-bocht met gierende banden: geen programmatische opzet of vocale partijen meer, maar een puur instrumentaal verhaal dat zich enkel in de notenbalken laat lezen. Tussen de maatstrepen verborg de componist tal van referenties, onder meer naar Rossini’s ‘Guillaume Tell’, Wagners ‘Tristan und Isolde’ en Beethovens ‘Egmont’-ouverture. Terwijl de wereld nog steeds probeert het enigma te ontraadselen, blijft de muziek vijftig jaar na datum moeiteloos overeind, ook in deze ongemeen spannende versie voor pianotrio en percussie.