In Demons (Shura) keert Toshio Matsumoto, bekend van Funeral Parade of Roses (1969), zich tot het jidaigeki-genre, ditmaal zonder de traditionele heroiek en mythologie. Wat overblijft, is een onverbiddelijke dissectie van wraak en waanzin, gevangen in een verstikkend zwart-wit universum. Matsumoto ontmantelt de klassieke samuraifilm en herschikt de brokstukken tot een fragmentarische nachtmerrie waarin tijd, herinnering en geweld onlosmakelijk verstrengeld raken.

Centraal staat een ronin die verstrikt raakt in een web van bedrog en manipulatie, gesponnen door een berekenende courtisane en haar slinkse bordeelhoudster. Waar de traditionele chambara-film de zwaardvechter vaak verheft tot een tragische held, drijft Demons zijn protagonist steeds verder de afgrond in. De duisternis die zijn nachtmerrie omhult, huist niet enkel in zijn geest, maar verstikt alles en iedereen in zijn omgeving. De film ontleedt het destructieve karakter van vergelding en toont hoe elk handelen slechts een echo is van eerdere onrechtvaardigheden.

Matsumoto's radicale stijl, met zijn abrupte montage, extreme close-ups en beklemmende, haast theatrale mise-en-scene, laat de genrefilm achter zich en nadert de spookachtige leegte van het Noh-theater. Met zijn ijzingwekkende licht-donkercontrasten en ontregelende temporele sprongen roept Demons een koortsdroom op waarin elke handeling al bij voorbaat verdoemd lijkt. Een film als een ritueel waarin wraak niet leidt tot verlossing, maar tot een onontkoombare val in het duister.